เดียวดายใต้เงาจันทร์

เดียวดายใต้เงาจันทร์

หนังสือเล่มเล็ก หน้าปกเป็นรูปกระบี่ปักอยู่บนแท่นหินที่ให้ความรู้สึกไม่ต่างไปจากชื่อหนังสือ

สะดุดใจเราตั้งแต่แรกเห็น

ตอนที่มันนอนนิ่ง อยู่บนแผง ..........



...ก่อนเข้าบ้านกุ้ง เจอแผงหนังสือแบกะดินด้วย เห็นหนังสือทำมือ และทำเครื่อง วางแผ่หรา หลายต่อหลายเล่ม มาสะดุดเอากับหนังสือเล่มเล็กที่ชื่อ “เดียวดายใต้เงาจันทร์” หยิบมาดูถึงได้รู้ว่า เป็นบทประพันธ์ของโกวเล้ง ซื้อมาแบบไม่ลังเลใจ เหมือนจะมี Sense อะไรบางอย่างที่บอกว่า นี่ต้องเป็นหนังสือที่ยอดเยี่ยมแน่ๆ ...........



จากไดอารี่ ทำมือของเรา วันอาทิตย์ที่ 19 พฤษภาคม 2545





ไม่ได้หยิบหนังสือเล่มนี้มานาน ..

แต่ที่หยิบขึ้นมาอีกครั้ง เพราะไปเห็นข้อความบนเสื้อยืดสีขาวของน้องป๊อบ น้องผู้ชายที่บริษัท

เขียนว่า “ความรัก ....หากความรักซื่อตรงจริงใจ ก็มิได้รักผิดคนเป็นอันขาด”

- โกวเล้ง





วันนี้เลยหยิบ “เดียวดายใต้เงาจันทร์” ขึ้นมาพลิกดูอีกครั้ง

เป็นหนังสือ ที่อ่านแล้วสัมผัสความรู้สึกบางอย่างได้

“ความรู้สึกร่วม”

บางทีมันอาจจะเป็น “ความเดียวดาย” ที่ไม่เคยเลือก สถานที่ และความผิดแผกของช่วงเวลา



“ความอ่อนโยนก็คือดาบเล่มหนึ่ง”

---------------------------------------------

เราเดาเอาว่า ..ที่โกวเล้งร่ายประโยคมาเช่นนี้ บางทีอาจป็นเพราะ



“มนุษย์นั้นมากด้วยอารมณ์ความรู้สึก ท่านต้องการให้ตนเองไม่ไปคิดถึงคนๆนั้น

แต่ในสมองก็ปรากฏเงาของคนนั้นอยูทุกเวลา ทุกนาที

ความรู้สึกเช่นนี้ มิจะมิใช่คมดาบ แต่กลับทำให้ใจคนเหมือนมีดาบเฉือน”



ความอ่อนโยนที่ซื่อใส

แท้จริงแล้วมีหลายด้านให้เลือกมอง

หากมองอย่างผู้ให้ ...มันคงเป็นสิ่งดีๆ ที่ทำให้เราอิ่มเอม ..



แต่สำหรับคนที่ได้รับ ...โดยเฉพาะคนที่มีหัวใจเปราะบาง มันเป็นเรื่องอันตรายย่างยิ่ง



ความอ่อนโยนจะกลายเป็นสิ่งเสพติด ที่ยิ่งนานวัน ยิ่งยากจะเลิกคิดถึง เลิกโหยหา

และที่ร้ายไปกว่านั้น ...เรามักจะต้องการมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ



และสิ่งเหล่านี้ ..ไม่ดีต่อหัวใจเป็นอย่างยิ่ง ....






ความรัก

ระฆัง....ถ้าไม่ดีก็เป็นเพียงชิ้นโลหะ



เพลง...ถ้าไม่ร้องก็...ไม่ใช่เพลง



ความรักถ้าไม่ให้คนอื่น...



ก็ไม่ใช่ความรัก



ความรัก เป็นของแปลก



ยิ่งให้คนอื่นมาก...ยิ่งเหลือมาก



ยิ่งไม่ให้ใครเลย...ยิ่งไม่เหลือติดตัวเลย